Werksfeer en houding

De paarden worden op HippoCampus steeds als - niet menselijke - partner bekeken. Het is daarbij om het even of ze ingezet worden in de therapie, bij rijlessen, cursussen, voor recreatie of in de sport.

Dit betekent, dat de mens het paard op een vriendelijke, met de natuurlijke rangorde corresponderende manier domineert, waarbij het paard zelf tot vrijwillige medewerking wordt gemotiveerd. Het motto is, dat het paard plezier in zijn opgave moet kunnen hebben en houden. Men probeert daarom op hun communicatie aanbod in te spelen, en hun binnen de aanvaardbare grenzen zoveel mogelijk vrij te laten. Er wordt rekening gehouden met de persoonlijkheid van elk paard, en ook zijn behoeften, wensen en grenzen worden gerespecteerd.

Hierbij wordt duidelijk dat de doelen van de "klassieke opleiding" en "natural horsemanship" in feite dezelfde zijn namelijk: prikkelen van de interesse van het paard in een veilige, plezierige omgeving en het bevorderen van zijn talenten in lichamelijk en psychisch opzicht.

Doordat wij steeds meer te weten komen over de natuur van het paard kunnen wij hierop steeds inspelen. Van de cliënten en leerlingen wordt verwacht, dat ze zich aan deze visie en omgangstoon aanpassen. Het paard bepaalt ook in de settings de grenzen en mogelijkheden. De therapeut draagt de eindverantwoording en beschermt het paard desnoods zodat het noch psychisch noch fysiek door een cliënt schade oploopt.