Referenties

publicaties, beperkt tot de hippische onderwerpen

1. Boon - Thiel, U.: therapeutisch paardrijden: waar het vandaan komt, wat het beoogt en wat mogelijk is. HippoCampus Rapport, Soerendonk 1997
2. Boon - Thiel, U.: literatuurlijst "therapeutisch paardrijden", HippoCampus-Rapport, Soerendonk 1996
3. Boon - Thiel U. 1995: Heilpaedagogisches Voltigieren/Reiten in einer Justizanstalt für geistig abnorme Rechtsbrecher in den Niederlanden. In: Arbeitstagung "Die Arbeit mit dem Pferd in Psychiatrie und Psychotherapie" ed. D.K.Th.R. Muenchen (89-95)
4. Boon - Thiel U. 1995: Versuch der Verwirklichung von Symbiotischer Pferdehaltung beim Aufbau einer Praxis für therapeutisches Reiten. In:'Freiheit erfahren, Grenzen erkennen". Kongressbeitraege. ed M.Scheidacker, Muenchen (174-190)
5. Boon - Thiel, U.: ontwikkeling en beproeving van een model voor therapeutisch paardrijden als lichaamsgericht therapieaanbod voor bewoners van de TBS-inrichting Veldzicht. HippoCampus-Rapport, Soerendonk 1996.
6. Boon - Thiel, U.: opleidingshulpen voor PTP-therapeuten (Handboek). HippoCampus, Soerendonk 1996.
7. Boon - Thiel, U.: Psychotherapeutisches Voltigieren in einer Justizanstalt fuer geistig abnorme Rechtsbrecher in den Niederlanden. HippoCampus Nieuwsbrief, Soerendonk, augustus 1997
8. Boon - Thiel.U.: Waarom juist het paard? Voordracht over het paard in therapie en psychotherapie. HippoCampus Rapportage 1997
9. Boon - Thiel, U. : PMTV Psychomotorisch therapeutisch voltigeren op basis van lichaamsgerichte psychotherapie volgens Pesso. Klein Hoefblad, 1999

Wie achter HippoCampus staat

1. dr Ulrike Boon-Thiel, klinisch psycholoog
2. Equitherapeut (HPV, HPR, Behindertenreiten, PTP DKTHR)
3. Hippisch sportpsycholoog en sportleraar (Sportuniversiteit, Wenen, en Rij- en Voltigeinstructor FENA)

Ulrike Boon -Thiel is afkomstig uit Oostenrijk, waar ze aan de universiteit Wenen psychologie en volkenkunde studeerde en promoveerde. Daarna volgde ze de postdoctorale opleiding klinisch psycholoog en psychotherapeut met als therapeutische basis client-centered therapy. Ze werkte aan de universiteit Wenen, vervolgens bij een research instituut, het ministerie van justitie en als rechtbank deskundige. Als hoofd psychologie leidde ze therapie, diagnostiek en research aan een Oostenrijkse Justizanstalt voor psychiatrische patiënten, vergelijkbaar met een TBS inrichting. Verder had ze haar eigen praktijk. Na haar verhuizing naar Nederland deed ze naast haar praktijk voor TNO onderzoek naar leerprocessen en leerhulpmiddelen, werkte als inrichtings psycholoog voor justitie, als gedragsdeskundige bij de Raad voor de Kinderbescherming, en als forensisch - psychologische rechtbank deskundige. Wat haar interesses betreft was ze steeds zeer geboeid door het leergedrag van mensen en dieren en de manier waarop die mensen en dieren met elkaar kunnen communiceren en samenwerken. Daarom hebben paarden steeds een grote fascinatie op haar uitgeoefend. Vrij laat kon ze haar wens vervullen en ook leren paardrijden. Dit deed ze met alle ups en downs van een laatbloeier die ook nog wel eens niet optimale instructie kreeg. Via de sport leerde ze paarden steeds beter kennen en steeds meer van ze houden. Gezien haar wetenschappelijke achtergrond betekende dit, dat ze probeerde het wezen paard zo omvangrijk mogelijk te kunnen bestuderen en begrijpen. Ze rijdt tegenwoordig in de basis- en gespecialiseerde wedstrijdsport dressuur, is rij- en voltigeinstructrice (opleiding FN / FENA), en jureert in de basissport dressuur. Aan het eigen lijf ondervond ze, dat paardrijden, het contact en de relatie met paarden zeer veel aan de ontwikkeling van je persoonlijkheid kunnen bijdragen. Zo heeft ze besloten deze persoonlijke ervaringen met de kennis uit haar eigen opleiding en beroepservaring te combineren. Ze volgde de opleidingen in lichaamsgerichte psychotherapie volgens Pesso, de Oostenrijks - Duitse postdoctorale opleidingen voor therapeutisch paardrijden, orthopedagogisch voltigeren / rijden; en gehandicapten - rijden bij het Kuratorium für therapeutisches Reiten. Uitgerust met deze bagage is ze in 1995 begonnen met HippoCampus als Instituut voor Equitherapie en Hippische Sportpsychologie. Inmiddels beschikt ze daar over een doelmatige, paardvriendelijke accommodatie, vijf zelf opgeleide therapiepaarden / ponies en drie jonge paarden die alle in kuddeverband leven. Namens HippoCampus heeft ze onder meer in een Nederlandse TBS inrichting psychotherapeutisch paardrijden volgens haar model ingevoerd en gaf daar supervisie aan de therapeuten. In haar praktijk combineert ze de "traditionele" therapiemethodiek met therapeutisch paardrijden. Ze is lid van het Duitse Kuratorium für Therapeutisches Reiten, van het Oostenrijkse Kuratorium für Hippotherapie, Heilpaedagogisches Voltigieren und Behindertenreiten en de Federation Riding Disabled International. Ze publiceert geregeld bij congressen en in tijdschriften over ontwikkelingen en ervaringen. Naast het therapeutische werk geeft ze rijlessen, cursussen en workshops waaronder "zelfervaring met het paard". Ze verzorgt opleidingen voor equitherapeuten en bijscholingen van andere hippische professionals zoals FPG - instructeurs, leerlingen van de opleiding in Deurne en Instructeurs van de Orun. Daarbij maakt zij gebruik van leertechnieken afkomstig uit de topsport, (sportfysiologie en -psychologie), de interactie tussen mens en paard en hun speciale manier van leren (leerpsychologie), bewegingsleer en -oefeningen, voortkomend uit het therapeutische paardrijden, voltigeren, zelfervaringstechnieken en psychotherapie.